Sessiz ağaçlar sukuta bürünmüş kuşlar,
Bir tek ay ışığı konuşuyor, kendi lisanında benimle
Bir kağıt,aşkı mı umudu mu karalasam bilemediğim ,
Bir demlik çay ,hep iki kişilik yapıp tek başıma içemediğim,
Kirpiklerimin ucunda bir damla yaş ,boğazımda sıkıp sıkıp tüketemediğim,
Yalnızlık değil bana acı veren ,sen yokken de, sende kalan hayallerim.
Bir çıtırtı ,Yağmur başlıyor..
Bır hüzün yine yüreğim taşıyor..
Bir gürültü yine fırtınalar kopuyor..
Sessiz sesim ,yine sana ağıt yakıyor,
Ay ışığı ,kendi lisanında sana sesleniyor,
Her gece ,hüznüme ortak olmaktan bıkmış görünüyor,
Buğulu camda hatıralar artık silinmeyi istiyor..
Sen gitsende ,ben bitsemde..
Yaşadıklarımız hep biryerlerde,
Aşk ta,hüzün de,sitem de ve görebildiğim heryer de..
Seher AKGÜL.
0 yorum :
Yorum Gönder